უნივერსიტეტის საპირფარეშო, სადაც შესვლა, გმირობისა და ვაჟკაცობის ტოლფასია

დასავლეთ საქართველოში მოქმედი ქვეყნის ერთ–ერთი უძველესი უმაღლესი საგანმანათლებლო დაწესებულება აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტია. ღიად და მკაფიოდ შიდასაუნივერსიტეტო სიტუაცია, მგონი, ბუნდოვნად თუ იცის ვინმემ. სწავლის დონეზე, ლექციებზე დასწრებასა თუ ლექტორთა პროფესიონალიზმზე ჯერჯერობით კომენტარს არ გავაკეთებ. მაგრამ რაოდენ სასაცილო და ამავდროულად სამწუხაროც არ უნდა იყოს, უნივერსიტეტის შიდაჰიგიენური მდგომარეობა ბევრად უფრო სავალალოა, ვიდრე ზემოთხსენებული. საპირფარეშოებში შესვლისას თვალში მოგხვდებათ ორი დიდი ფართოთ გაღებული ფანჯარა, რომელსაც შარდის სუნის გამნეიტრალებლის ფუნქცია აკისრია( თუმცა ისიც საკითხავია რამდენად ანეიტრალებს). გაჭირვების შემთხვევაში წინასწარ ჩასუნთქული ჰაერით შიგ შესვლას მოახერხებ, თუმცა აღნიშნული მარაგი ნამდვილად არ გეყოფა როდესაც შემდეგ ონკანს დაუწყებ ძიებას ხელის გადასაბანად ამ დროს, კედელთან მიწყობილ რამდენიმე ტარმოტეხილ ვედროსა და ჭუჭყიან ბიდონს მოკრავ თვალს. გავოგნდი, როდესაც მათი დანიშნულების შესახებ არათუ გავიგე, არამედ საკუთარი თვალით ვნახე. სტუდენტების საკმაოდ დიდი რაოდენობა ამ ვედროებში იბანს ხელს, ხოლო დარჩენილები საერთოდ დაუბანლად ტოვებენ საპირფარეშოს ტერიტორიას. საკითხავია როგორი ხელი უფრო სუფთაა, დაუბანელი თუ იქ დაბანილი.

მგონი საერთო წარმოდგენა შეგვექმნა უნივერსიტეტის ადმინისტრაციის პასუხისმგებლობაზე. დავინტერესდი ასევე აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ბიუჯეტით, რათა თავი მენუგეშებინა, იქნებ შესაბამისი თანხა არ გვაქვსმეთქი, მაგრამ იმედი აქაც გამიცრუვდა, როდესაც აღმოვაჩინე, რომ მთელი 10 მილიონი ლარი და კიდევ მეტიდან სველი წერტილების, სანიტარული საგნების, რეცხვისა და ქიმწმენდის ხარჯებზე 40 000 ლარი არის გამოყოფილი. რაში იხარჯება აღნიშნული თანხა? ყოველივე ეს ბუნდოვნად რჩება თითოეული სტუდენტისათვის. პროტესტის გამოხატვის ფორმაც ასეთი უნდა...

p.s არ მინდა ვუხდიდე 1750 ლარს უნივერსიტეტს, სადაც მსგავსი რამ ხდება.