ქუთაისის ცენტრალურ და პერიფერიულ ქუჩებში, ტროტუარებზე სიარული თითქმის შეუძლებელია. წვიმიან და თოვლიან ამინდში პატარა საოჯახო ნავი უთუოდ გაჭირვების ტალკვესი იქნებოდა. ალბათ, ისევ დალოცვილ ბუნების კანონებს უნდა ვუმადლოთ, თუ გაგვიმართლა და მზემ გამოანათა, დატბორლი ქუჩებიდან წყალი ისევ ორთქლად იქცევა. ეს სურათები კი ქუთაისის ნამდვილი სახეა.

„იმდენი ბუზები და ტარაკნები გვყავს სახლში, ოჯახში ვხუმრობთ, მალე ჩვენც გაგვყრიან-თქო"

მეორე დედაქალაქსა და საპარლამენტო ქალაქში, პარლამენტის წინ,ირაკლი აბაშიძის №29 და №31 სახლებში მცხოვრებნი ერთი თვეა,გაუსაძლის მდგომარეობაში არიან. ცხრასართულიანი კორპუსისბუნკერები ნაგვით არის სავსე.
ფაქტის უკეთ გასარკვევად, თავად მივედით აღნიშნულ მისამართებზე. როცა მოსახლეობამ ნაგვით სავსე ბუნკერებთან მიგვიყვანა, შეშინებული ვირთხები „ობოლი მარგალიტებივით“ მიმოიფანტნენ ეზოში. როგორც აქ გვითხრეს, როცა ბუნკერების მთლიანი  სისტემა ნაგვით გაივსო, მოსახლეობა იძულებული გახდა, ნაგავი სადარბაზოსთან დაეყარა, კორპუსის მობინადრეები რამდენიმე კვირაა, ფაქტობრივად, ნაგავში ცხოვრობენ.
„ერთი თვეა, ნაგავი არ გაუტანიათ, მანამდე ყოველ კვირაში, ორშაბათ დღეს გაჰქონდათ. აღარ შეგვიძლია, ქუჩაში გატანა არ შეიძლება - 50 ლარია ჯარიმა, სად გვაქვს ახლა 50 ლარი, მაგის ჯარიმები რომ ვიხადოთ? პირველ სართულზე ვცხოვრობ, ამ ყინვაში რომ ბუზები გეყოლება სახლში. სასაცილო არაა?! ტარაკნებზე აღარ მაქვს საუბარი. ღამე სინათლე რომ აანთო, იატაკი სულ გავსებულია ტარაკნებით, სასწრაფოდ ვითხოვთ, მოგვხედოს მერიამ,“ - განაცხადა ირაკლი აბაშიძის ქუჩის მცხოვრებმა ლია შანიძემ.
„იმდენი ბუზები და ტარაკნები გვყავს სახლში, ოჯახში ვხუმრობთ, მალე ჩვენც გაგვყრიან-თქო, სადარბაზოში გასვლა გვეშინია, ვირთხა შემოგეფეთება. ისე გათავხედდნენ, აღარც კი ეშინიათ ადამიანების, ამაყად დასეირნობენ სადარბაზოებში. ორჯერ დავრეკეთ მერიაში, მაგრამ გაქცევს კი ვინმე ყურადღებას?! არ ვიცი, თუ ამ დღეებში ეს პრობლემა არ მოგვარდება, ალბათ, გავგიჟდები,“ - გვითხრა ირაკლი აბაშიძის ქუჩის მცხოვრებმა, ქალბატონმალალიმ.
„ცხრასართულიანი ბინის ბუნკე-რების მთლიანი სისტემა სავსეა ნაგვით, კიდევ, ეს ვირთხები მის ჭკუაზე დათარეშობენ. გაოცდები კაცი, ისეთი დამოკიდებულებაა, დასუფთავების სამსახურსა და მოსახლეობას შორის,“ - თქვა აბაშიძის ქუჩის მცხოვრებმა ჯუდო კანდელაკმა.
როდის მოიცლის  დასუფთავების სამსახური და გაასუფთავებს ნაგვის ბუნკერებს, მშენებარე პარლამენტის წინ მდებარე კორპუსებიდან? ამის გასარკვევად ქუთაისის მერიის დასუფთავების განყოფილების უფროსს ფრიდონ ბეშკენაძეს მივმართეთ.

„თანაქალაქელებისთვის ცნობილია, რომ ბოლო ერთი თვის მანძილზე შეგვექმნა სატრანსპორტო პრობლემები ნაგავშემკრებ 8 მანქანასთან დაკავშირებით. ამან გამოიწვია გარკვეული შეფერხებები, თუმცა ჩემთვის მიუღებელია, ორი-სამი კვირა ტერიტორიიდან ნაგავი იყოს გაუტანელი. ახლავე გადავრეკავ და აღნიშნული კორპუსები უახლოეს მომავალში გაიწმინდება,“ - გვითხრა მან. 
სანამ დასუფთავების სამსახური პარლამენტის წინ მდებარე კორპუსებიდან ნაგავს გაიტანს, მანამდე ქუჩის მცხოვრებლები,  ქართული  ფილმის  „უძინართა მზის“ კოლორიტული პერსონაჟების - მეზობლების ამპლუაში იქნებიან და მათსავით გამოხატავენ აღშფოთებას: „შეგვჭამეს, ბატონო, ამ ვირთხებმა!“
(p.s)

არასრულწლოვანი სრულწლოვნები

   როგორც წესი , 18 წელი ითვლება ასაკად, როდესაც პიროვნება  სრულწლოვანი და დამოუკიდებელი ხდება .უფლება აქვს მოიქცეს ისე,  როგორც უნდა  და როგორც საჭიროდ ჩათვლის, წავიდეს სადაც  სურს, საკუთარ თავზე პასუხისმგებელი მხოლოდ ის იქნება და არავინ სხვა. ასეც  ხდება  მსოფლიოს უმრავლეს ქვეყნებში, თუმცა საქართველო ხომ  იმ უმრავლესი ქვეყნების სიაში ამ და სხვა   რიგი საკითხებითაც კი ვერ ხვდება, აქ  ყველაფერი სხვაგვარადაა, სამწუხაროდ საქართველოში სრულწლოვანება    ასოცირდება მართვის მოწმობის აღების  შანსთან , ასევე  გაქვს უფლება არჩევნებში მონაწილეობისა  და  პასპორტი აღებისა.  საქართველოში  სიტყვა სრულწოვანებას ანუ დამოუკიდებლობას ბოლო რამდენიმე  ათეული წელია  მნიშვნელობა დაეკარგა. მოდი ჩამოვთვალოთ რამდენიმე მაგალითი, რაც მხოლოდ საქართველოში შეიძლება მოხდეს.

მხოლოს საქართველოში შეიძლება სრულწლოვანმა ცოლი მშობლების ხარჯზე მოიყვანოს.

მხოლოდ საქართველოში ვაჩენთ ბავშვებს მშობლების ხარჯზე, იმ ფიქრით რომ შემდეგ ბავშვები გაიზრდება და ისინი გვარჩენენ 

მხოლოდ საქართველოში ურეკავს მშობელი სრულწლოვან შვილს ღამის 11 საათზე ,, სად ხარ? მამაშენი გადარეულია, დროზე მოდი სახლში"

მხოლოდ საქართველოში   სადედამთილო წყვეტს მოიყვანს თუ არა მისმა სრულწლოვანმა ვაჟმა    თავის მიერ ჩუმად გაკითხული გოგო.

მხოლოდ საქართველოში უმეტეს შემთხვევაში მშობელი წყვეტს სად და რა სპეციალობაზე ჩააბაროს მისმა შვილმა    და ა.შ

მიზეზი, რაც მშობლების მიერ ამდაგვარი საქციელის ახსნისას მებადება ისაა, რომ თვითონაც ასე აღიზარდნენ, ან კიდევ ქვეცნობიერი, ის რომ  ”მე გარჩენ, ესე იგი მე ვწყვიტავ”.. ვფიქრობ, ერთ-ერთი გამოსავალი სრულწლოვნის აუცილებელი დასაქმებაა, უმნიშვნელოვანესია ხელფასი რაც ,, ჯიბის ფულს" გაუჩენს სრულწლოვანს და არ იქნება მშობელზე დამოკიდებული.  საკუთარი ძალებით იყიდის სიგარეტს ან კიდევ გოგონას დაპატიჟებს კაფეში. თუმცა  იყო დრო, როცა სრულწლოვანის სურვილი მუშოაბისა ოჯახის სირცხვილად ითვლებოდა რადგან, მეზობლის მისივე ასაკის ბიჭი ხელგაუნძრევლად იდგა და  ამ დროს სიგარეტს ღერი ღერზე ეწეოდა, აქედან გამომდინარე მუშაობა „პაზორი“ უფრო იყო. თუმცა დრო გადის, სრულწლოვანებს  უფრო და უფრო უჩნდებათ დასაქმების სურვილი  და ამავდროულად დამოუკიდებლობის, რაც დასაფასებელია.სირცხვილია, როცა 20 წლის ბიჭს, რომელსაც მის ცხოვრებაში ,,ერთი თეთრი“  არ გამოუმუშავებია მოიყვანოს ცოლი იმ იმედით, რომ დედა საბეძნეთში წავა და გვარჩენსო . სირცხვილია, თუმცა ამ სირცხვილს  თითქმის მთელი საქართველო ატარებს, მშობლების  უცხოეთში მონობის ხარჯზე  დაქორწინება და ბავშვების გაკეთება საქართველოში სამწუხაროდ ტრადიციადაა ქცეული.

... ფობია

ფობია (ბერძნ. φόβος „ფობოს“ — შიში) — რაიმე სიტუაციის, ობიექტის, საქმიანობისა ან ადამიანის (ან ცხოველის) მიმართ ძლიერი, პანიკური შიში. ამ ანომალიის ძირითადი სიმპტომია შიშის მომგვრელი ობიექტისგან თავის არიდების გადამეტებული, გაუმართლებელი სურვილი, მოთხოვნილება. როცა ამგვარი შიში კონტროლს აღარ ექვემდებარება, ან როცა ეს შიში ადამიანის ყოველდრიურ საქმიანობაში ხელისშემშლელი ხდება, დიაგნოზი კეთდება ნერვულ გადახრა/ანომალიის ერთ-ერთი ნაირსახეობაში.

 შიშს რომელსაც ჩვენ განვიცდით მას სახელი ჰქვია,  დაარქვით თქვენს შიშს სახელი

აგორაფობია — სივრცის ან ბრბოს შიში. 

• ავიოფობია, ავიატოფობია, აეროფობია — ფრენის შიში. 

• აკაროფობია — ფხანის შიში 

• აკროფობია, ალტოფობია — სიმაღლის შიში. 

• ალგოფობია — შიში ტკივილის მიმართ . 

• ალეკტოროფობია — ქათმების შიში 

• ალლიუმფობია — ნივრის შიში 

• ამბულოფობია — სიარულის შიში 

• ამქსოფობია — ავტომანქანის მართვის შიში 

• ანაბლეფობია — მაღლა ახედვის შიში 

• ანგინოფობია — ანგინის ან გაგუდვის შიში 

• ანგლოფობია — ზიზღი ყველაფერი ინგლისურის მიმართ. 

• ანდროფობია — შიში მამაკაცების მიმართ . 

• ანთროპოფობია — ადამიანებთან ურთიერთობის შიში 

• ანთროფობია — ყვავილების შიში. 

• ანუპტაფობია — დაუქორწინელბად დარჩენის შიში 

• აპეიროფობია — სასრულობის შიში 

• აპიფობია, მელისოფობია — ფუტკრების შიში 

• არაქიბუტიროფობია — არაქისის კარაქის სასაზე მიკვრის შიში 

• არაქნოფობია — შიში ობობის მიმართ . 

• ასტრაფობია, ბრონტოფობია, კერაუნოფობია — ელვის შიში . 

• ატაქსოფობია — უწესრიგობის შიში. 

• ატელოფობია— არასრულყოფილობის, ნაკლებობის შიში. 

• ატიქიფობია— წარუმატებლობის შიში. 

• აუროფობია — ოქროს შიში 

• აუტოფობია — მარტოდ ყოფნის შიში. 

• აფენფოსმფობია — შიში იმისა, რომ ხელი შეგახონ

• ბაცილოფობია, ბაქტერიოფობია, მიკროფობია — შიში მიკრობებისა და ბაქტერიების. 

• ბაროფობია — გრავიტაციის შიში. 

• ბიბლიოფობია — წიგნების შიში, სიძულვილი. 

• ბიფობია — ბისექსუალების ზიზღი. 

• ბოტანოფობია — მცენარეების შიში. 

• გამოფობია — დაქორწინების შიში. 

• გენოფობია, ცოიტოფობია — სექსუალური სიახლოვის შიში. 

• გერონტოფობია — დაბერების შიში, ან მოხუცი ხალხის ძულვილი. 

• გინოფობია — შიში ქალების მიმართ. 

• გლოსოფობია — საზოგადოებასთან სიტყვით გამოსვლის შიში

• დენდროფობია — ხეების სიში. 

• დენტოფობია, ოდონტოფობია — კბილის ექიმების და მისი მკურნალობის შიში. 

• დომატოფობია — სახლების, შენობების შიში. 

• ელუროფობია — კატების შიში. 

• ემეტოფობია — პირღებინების შიში. 

• ენტომოფობია — მწერების შიში 

• ეროტოფობია — შიში სექსის და მასთან დაკავშირებული კითხვების მიმართ. 

• ესოფობია — სახლში ყოფნის შიში. 

• ეფებოფობია, ეფებიფობია — თინეიჯერების შიში. 

• ექუინოფობია, ჰიპოფობია — ცხენების შიში. 

• ვენუსტრაფობია — შიში ლამაზი ქალების მიმართ. 

• ვიკაფობია — ჯადოქრების, კუდიანების შიში

• ზოოფობია — საერთოდ ცხოველების შიშის სახელწოდება. 

• იატროფობია — ექიმების შიში.

• კიბერფობია — კომპიუტერების შიში. 

• კინოფობია — ძაღლების შიში. 

• კლაუსტროფობია — შიში ჩაკეტილი სივრცისა. 

• კოინონიფობია — ოთახების შიში. 

• კოულროფობია — შიში კლოუნების მიმართ (ავი კლოუნების ჩათვლით). 

• კლიმაკოფობია — კიბეებზე ასვლის შიში 

• ლალოფობია, ლალიოფობია — საუბრის შიში. 

• ლეუკოფობია — თეთრი ფერის შიში. 

• ლილაპსოფობია – ქარიშხალის შიში. 

• მაგეიროკოფობია — საჭმლის მომზადების შიში. 

• მელანოფობია — შავი ფერის შიში. 

• მისოფობია — შიში ჭუჭყისა და მიკრობების მიმართ. 

• მუსიფობია — ვირთხებისა და თაგვების შიში 

• ნეკროფობია — სიკვდილისა და მკვდრების შიში. 

• ნეოფობია, ცაინოფობია, ცაინოტოფობია, ცენოფობია, ცენტოფობია, კაინოლოფობია, კაინოფობია — სიახლის შიში. 

• ნიქტოფობია, ახლუოფობია, ლიგოფობია, სკოტოფობია — სიბნელის შიში. 

• ნოსოკომეფობია — საავადმყოფოების შიში. 

• ნოსოფობია — ავადმყოფთან შეხების შიში. 

• ობესოფობია — წონაში მომატების შიში. 

• ოკტოფობია — რიცხვი 8–იანის შიში. 

• ომბროფობია — წვიმის შიში. 

• ოსმოფობია, ოლფაცტოფობია — შიში სუნის მიმართ. 

• ორნითოფობია — ჩიტების შიში. 

• ოფიდიოფობია — გველების შიში 

• პანფობია — შიში ყველაფრის მიმართ, ან მუდმივი შიში, რომლის გამომწვევი მიზეზი უცნობია. 

• პარასკავედეკატრიაფობია, პარასკევიდეკატრიაფობია, ფრიგატრისკაიდეკაფობია — რიცხვი 13-ის, პარასკევიდღის შიში. 

• პედოფობია — ბავშვების შიში. 

• პიროფობია — ცეცხლის შიში. 

• პორფიროფობია — მეწამული ფერის შიში. 

• პტერიდოფობია — გვიმრების შიში. 

• რადიოფობია — რადიოაქტიურობის ან რეტგენის სხივების შიში. 

• რანიდაფობია — ბაყაყების შიში. 

• რუსოფობია — ზიზღი ყველაფერი რუსულის მიმართ. • სელაფობია — მკვეთრი ფერების შიში. 

• სელენოფობია — მთვარის შიში. 

• სინოფობია — ზიზღი ჩინური კულტურისა და ხალხის მიმართ. 

• სიფილოფობია — სიფილისით დაავადების შიში. 

• სკოპოფობია, სკოპტოფობია — შიში იყო სასაცილო, მიიქციო ყურადღება. 

• სომნიფობია — ძილის შიში. 

• სოციოფობია — შიში ან ზიზღი საზოგადოების ან საერთოდ ხალხის. 

• სქოლიოფობია — სკოლის შიში. • ტაფოფობია — საფლავის, ან საფლავში ცოცხლად დამარხვის შიში. 

• 

ტაქოფობია — სიჩქარის შიში. 

• ტექნოფობია — შიში ტექნოლოგიის მიმართ. 

• ტეტრაფობია — შიში რიცხვი 4–ისა. 

• ტოკოფობია, ლოკიოფობია — მშობიარობის შიში. 

• ტონიტროფობია — ჭექა–ქუხილის შიში. 

• ტრანსფობია — ტრანსსექსუალების შიში ან ზიზღი. 

• ტრისკაიდეკაფობია, ტერდეკაფობია — რიცხვ 13–ის შიში. 

• ტრიპანოფობია, აიხომოფობია, ბელონეფობია, ენეტოფობია — შიში ნემსის, ინექციისა ან წვეტიანი საგნების მიმართ

• ფილოფობია — სიყვარულის შიში. 

• ფობოფობია – ფობიების შიში. 

• ფონოფობია — ხმამაღალი ხმების შიში. 

• ფოტოფობია — სინათლის შიში. 

• ფრანკოფობია — ზიზღი ყველაფერი ფრანგულის მიმართ. 

• ფილოფობია — სიყვარულის შიში. 

• ფობოფობია – ფობიების შიში. 

• ფონოფობია — ხმამაღალი ხმების შიში. 

• ფოტოფობია — სინათლის შიში. 

• ფრანკოფობია — ზიზღი ყველაფერი ფრანგულის მიმართ. 

• ქიონოფობია — თოვლის შიში. 

• ქიროპტოფობია — ღამურების შიში. 

• ქრომოფობია — ფერების შიში. 

• ქრონომეტროფობია — საათების შიში. 

• ქსენოფობია — უცხო ხალხის შიში. 

• • ქიროპტოფობია — ღამურების შიში. 

ქიონოფობია — თოვლის შიში. 

• ქრომოფობია — ფერების შიში. 

• ქრონომეტროფობია — საათების შიში. 

• ქსენოფობია — უცხო ხალხის შიში. 

ცატოპტროფობია — სარკის შიში. 

•• ცატოპტროფობია — სარკის შიში. 

• ცაცოფობია — შიში უშნო ხალხის მიმართ. 

• ციბოფობია, სიტოფობია — ანტიპატია საჭმლის მიმართ, ნერვული ანორექსიის სინონიმი.  

ცაცოფობია — შიში უშნო ხალხის მიმართ. 

• ციბოფობია, სიტოფობია — ანტიპატია საჭმლის მიმართ, ნერვული ანორექსიის სინონიმი. 

• ჰელიოფობია — მზის სხივის შიში. 

• ჰემოფობია, ჰაემოფობია — სისხლის შიში. 

• ჰერპეტოფობია — ქვეწარმავლების შიში. 

• ჰეტეროფობია — ჰეტეროსექსუალების ზიზღი ან შიში. 

• ჰექსაკოსიოიჰექსეკონტაჰექსა 

 ობია (ჰექსა კოსიოი ჰექსა კონტა ჰექსა ფობია) — შიში რიცხვ 666–ის მიმართ. 

• ჰიდროფობია, აქუაფობია — წყლის შიში. 

• ჰომოფობია — ჰომოსექსუალების ზიზღი ან შიში. 

• ჰოპლოფობია — შიში ცეცხლსასროლი იარაღის მიმართ.

post-ში მოცემული ფობიები ამოკრებილია სხვადასხვა საიტებიდან

21-ე საუკუნის გმირები___ჩვენი ემიგრანტები

,, ბებია, მე რამხელა ვიქნები დედიკო რომ ჩამოვა?  დიდი ბებო დიდი, მაინც აი ამხლელა ვიქნებიი?! ( ხელი ასწია ბავშვმა და ჰაერში   ახტა რაც კი შეეძლო  და კითხა ბებიას,  იმხელაა ვიქნები?? ბებიას არც შეუხედავს  და ისე უპასუხა თვალცრემლიანმა,   ხო ბებო მაგხელა იქნები, " შემდეგ იქ შეკრებილმა ადამიანებმა ყველამ დაძრულ ავტუბუსს დაუქნია ხელი,  იქედან კი ყველა თვალცრემლიანი იყურებოდა,ავტობუსს მეც გავაყოლე თვალი,  რომელსაც უკან საბერძნეთი  ეწერა. ამ ფაქტს რამდნეიმე დღის წინ შევესწარი  და სახლში მოსული,  დავინტერესდი გამეგო თუ რამდენი ადამაინი  მიდის ამ ,,დალოცვილი" საქართველოდან ყოველდღე ლეგალურად თუ არალეგალურად,  თუმცა ჩვენი ემიგრანტების 80% ხომ მაინც არალეგალურად მიდის და მათ,  რათქმაუნდა, სტატისტიკის ეროვნული ცენტი ვერ აღწერს, თუმცა ისინი მაინც დებენ რაღაც მონაცემებს ტყუილია თუ მართალი ეს თქვენვე განსაჯეთ!

სტატისტიკის ეროვნული სამსახურის ვებგვერდზე გამოქვეყნებული ინფორმაციის თანახმად, მიგრაციის ტენდენცია ოფიციალური მონაცემებით 2009 წელს დადებითი იყო. „32 ათასით მეტი ადამიანი შემოვიდა ქვეყანაში, ვიდრე გავიდა.“ მათივე მონაცემებით, 2010 წელს საქართველოს მოსახლეობა 4,436 მილიონია,თუმცა განსხვავებულ მონაცემებს აქვეყნებს ლტოლვილთა უმაღლესი კომისარიატი, მათი დასკვნის თანახმად,2010  წელს საქართველოში მიგრაციის მაჩვენებელი წინა წელთან შედარებით გაორმაგდა და საქართველო პირველად შევიდა იმ ქვეყნების ათეულში, რომლის მოქალაქეებიც ყველაზე ხშირად ითხოვენ საზღვარგარეთ თავშესაფარს. დასკვნაში მითითებულია, რომ საქართველო მსოფლიოში პირველ ადგილზეა საზღვარგარეთ სამუდამოდ წასვლის მსურველთა ზრდის ტემპებით. აქვე არის აღნიშნულია ისიც რომ  საზღვარგარეთ წამსვლელთა 65 % (18 დან 30 წლამდე) ახლაგაზრდაა.აღარ გვინდა ამდენი სტატისტიკა არც ის გაბერილი თუ დაპატარავებული ციფრები რომელსაც სხვადასხვა  ორგანიზაციები თავს გვახვევენ , ფაქტი ერთია, რომ ჩვენი ემიგრანტები ,, ბევრნი არიან, ძალიან ბევრნი... იმაზე მეტნი, ვიდრე ოდესმე ყოფილან..." ქართველებზე ერთი ანდაზა მახსენდება ,,პატარაში ქვაბში არ ჩანდა და დიდში არ ეტეოდაო" აი ასეა  ჩვენი საქმე,  საქართველოში ძალიან ცოტანი ვართ თუმცა მეეჭვება რომ არსებობდეს ქვეყანა სადაც ქართველი არ ცხოვრობდეს, ყველაზე ხშირად  ქართველებს რუსეთში,  იტალიაში,  საბერძნეთში, ესპანეთში,  თურქეთში  გერმანიაში და თუნდაც  ამერიკაში შეხვდები, ალბათ ყველა დამეთანხმებით რომ ისინი ამ ქვეყნებში არა სამოგზაუროდ და  გირშესანიშნაობების დასათვალიერებლად კი არ ჩადიან, არამედ სამუშაოდ, მუშაობენ და აკეთებენ ყველაფერს,  პატიოსანი შრომით რაშიც კი ფულს შესთავაზებენ,  უვლიან 100 წლამდე მოხუცებს  ცვლიან "პამპერსებს", უვლიან ბავშვებს,    ხეხავენ უნიტაზებს,  ცლიან ღამის ქოთნებს... ალაგებენ  ოთახებს, ეზოებს,  ქუჩებს,  აშენებენ სახლებს და აკეთებენ ყველაფერს რაშიც ფულს აიღებენ და შესძლებენ საკუთარი მრავალსულიან ოჯახს,  პურის ფული გაუგზავნონ.  ცხოვრობენ წლები და მონატრებას, ტელეფონით საუბარში კლავენ, ყოველი მათი ოჯახთან საუბარი მთავრდება, სიტყვებით მალე ჩამოვაალ!!!   საზღვარგარეთ  წასვლის მიზეზი ყველას სხვადასხვა  აქვს თუმცა მიზანი ყველას ერთი, უკეთესი ცხოვრების მოწყობა მათთვის საყვარეელი ადამაინებითვის, მონობისა და დამცირების  ხარჯზე. ეს რეალობა, მწარე რეალობა, რეალობა რომელზედაც ,,თვალებში" ჩახედვა არავის სურს, არც მათ ვისთვისაც ეს მისი მოვალეობაა

როდის და როგორ შეძლებს  სახელმწიფო ამ ადამიანების  ქვეყანაში დაბრუნებას? ან თუ შეძლებს როგორ? სიტყვიერი, ცრუ  ჩვეული დაპირებებით,   ჩამოვლენ კი ემიგრანტები ფანტანებისა ცათამბჯენების , გზებისა და მუდმივი ელექტროენერგიის ხიბლით?! დაბრუნებულებს დახვდებათ კი აქ ის გარემო "შინ დაბრუნების" განცდას რომ  შეუქმნის  და ახლობლების მონახულების შემდეგ, აღარ  გაუჩნდეთ იქ დაბრუნების სურვილი, მე ჯერ  იქედან დაბრუნებული, ისე რომ აქ ცხოვრება, ფინანსური პრობლემების გარეშე გაეგრძელებინოს არ მინახავს.

p.s მე არ მინდა ვცხოვრობდე ქვეყანაში სადაც ადამიანები პურის ფულის  გამო, სხვა ქვეყნებში მონებად არიან ქცეულნი

აგვისტოს 5 დღე

   რუსეთ-საქართველოს ომის დაწყებიდან სამი წელი გავიდა. 2008 წლის 7 აგვისტოს ომი ცხინვალის რეგიონში ქართულ ჯარებსა და რუსი სამხედროებით ზურგგამაგრებულ ოს სეპარატისტთა შორის დაიწყო. ომში რუსეთი ოფიციალურად 8 აგვისტოს ჩაერთო, აგვისტოს ომი, დიდი ტრაგედია იყო დამოუკიდებელი საქართველოსთვის. მრავალმა ადამინმა გამოთქვა თავისი მოსაზრება ამ ომთან დაკავშირებით, მათ შორის იყვნენ (დღესაც არიან) ისეთებიც, რომლებიც თვლიდნენ, რომ ეს ომი საქართველომ მოიგო და სამარადისო გამარჯვება მოიპოვა, თუმცა   არიან ისეთებიც რომლებიც ფიქრობენ რომ სასტიკად დავმარცხდით, აღნშნულ ომთან დაკავშირებით  დაიწერა ბევრი, ითქვა უფრო ბევრი და  აღარ ვაპირებ კიდევ ერთხელ ვისაუბრო დეტალურად თუ რა, როგორ და რანაირად მოხდა.  მე გახსენებთ ფაქტს რომელიც სამი წლის წინ 2008 წლის 7 აგვისტოს დაიწყო და 12  აგვისტოს დასრულდა. ზოგჯერ  სურათები უფრო ბევრის მთქმელია ვიდრე ცარიელი ფრაზები.( ბლოგზე ატვირთული ფოტოები არის დაკოპირებული სხვადასვა საიტებიდან)